Wednesday, November 7, 2007

Dia de los Muertos Revisited

Prometo que desta non e preguiza senon causas maiores as que me mantenhen alonxada da facer algunha actualizacion decente. A saude (en companha de H.Pylori, antibioticos e migranhas) leva duas semanas repercutindo negativamente no meu rendemento, ate o pundo de obrigarme abandonar o estudo do chines (quero crer q temporalmente, pero dubido q non sera asi) e reconducir a tinta china pra suala entre as aulas cos churumbeles, a fabricacion en masa das caveiras de azucre, a asignatura na que ainda mantenho praza e o Dia dos Mortos. Afortunadamente, todo indica que en breve todo sera mais apacible. Xa comezou a selo. O Dia dos Mortos resultou ser un exito e xa foi catalogado polos alumnos como o mellor evento do campus dende que comezou o curso (alo polo agosto serodio). A iso axudaron as semanas de traballo en equipo cos habitantes da Casa, o apoio moral e economico da Bolera, a musica de Jason Webley e a enerxetica e cuasi orgasmica actuacion de March Fourth Marching Band, que puxo punto e final.
Pra compensar as minhas carencias verbais e pra dar sinais de vida en xeral, deixovos un feixe de fotos fotos: dos altares que se lle montaron as "Hispanic Dead Celebrities" favoritas do campus e do evento en si. Coidense!










6 comments:

ak said...

como o pasades polos estados juntitos eses
lembra amoxicilarte e claritromizarte pra rematares co bicho ise

Ra said...

Ey, Arale...yo me había quedado anclado en su otro recuncho!!!
Tengo que ponerme al dia, ésto promete!
Un abrazo enorme

Ra said...

léase "anclada"

;P

FraVernero said...

Vaia... xa quixera eu probar unhas desas calaveras de zucre, que a mín a Danza Macabra, alén, sempre me resultou grata...

Imaxes do Día dos Mortos son para mín, e para sempre, as desa odisea inacabada que festexou Eisentein por terras mexicanas: Que viva México!

Neste caso, ándasnos coa hibridación latina e coa cultura chicana, da que agardo nos pases informes interesantes. Eu lembro unha moi boa revista dixital que deixou de sacarse, por desgraza: Tezcatlipoca. E algúns libros lidos (sobretodo o clásico 'The House on Mango Street', de Sandra Cisneros).

Zerovacas said...

Que lle fixeches a Gallardón??: "La verdad es que no me gustan estos chirimbolos" http://www.elpais.com/articulo/madrid/verdad/gustan/chirimbolos/elpepuespmad/20071113elpmad_11/Tes

:D

Arale Norimaki said...

AK, aiiis non sabe que ledicia desfacerme da condenada amoxicilina. A pylori parece estar case morta de todo, omeoprazolanme por se as moscas...

Ra, bienvenida sea a este recuncho gringo!! Mi intencion es mantener los dos coleando, pero mi diligencia es otra historia. Biquiño.

Fra, creame que non quere provar esas caveiras...agas o azucre, pouco mais tenhen de comestible. O Dia dos Mortos da Bolera tentou ser o mais autentico posible (considerando as limitacions varias da menda e demais organizadores, claro esta), e aproveitamos a coxuntura pra achegarlles figuras culturais hispanas aos churumbeles do campus. O grao de presenza hispana, mesmo nun estado con taxas baixas de inmigracion extranxeira como e Oregon, e un tema que non deixa de sorprenderme. E a pervivencia e mesmo a incorporacion das festividades "foraneas" aos calendarios gringos e un de tantos efectos que gorento de observar eiqui. Prometo dar informes con maior regularidade agora que son menos workaholic por prescripcion medica.

Doutor, primeiro noraboa pola sua mudanza laboral. E de Gallardon e o seu deleznable ataque verbal contra a fermosura conceptual dos chirimbolos (todos), mellor non falar ;)

Graciñas a todos pola visita e os comentarios!